Graag spreek ik op verzoek van Jos en Toos tijdens zijn avondwakein de Antoniuskerk te Biest-Houtakker op vrijdag, 15 mei 2009, wat herinneringen aan hem uit.

Toen ik in 1986 de tekst van het liedje schreef, dat  later het Biestse volkslied zou worden, wist ik niet dat dat vandaag zo van toepassing zou zijn op Jos Wijten:

Ik zèè dur gebore,

Ik wier dur ôk grôôt,

Ik vree dur, ik trouwdur

En strak gao’k ur dôôd.

Geboren als zoon van Janus en   Jans Wijten-van Oort in de boerderij aan de Biestsestraat, bij zijn trouw in 1960 met zijn Toos verhuisd naar de overkant van de weg waar zij een nieuw huis bouwden en waar hun kinderen werden geboren. Nadat die weer waren uitgevlogen een paar jaar geleden opnieuw verhuisd nu naar de Antoniusstraat 22, waar Jos afgelopen dinsdag  78 jaar oud ook is overleden. Zijn Toos, waarmee hij trouwde, was ook een Biestse en dus zijn deze eerste vier regels van het eerste couplet van De Biest, mun dòrpke bijna voor hem geschreven.

Jos is bij de familie Wijten-van Oort katholiek opgevoed en opgegroeid en werd door zijn ouders gestimuleerd om zich tot een man te ontwikkelen, die zich betrokken voelde bij het maatschappelijk, sociaal, kerkelijk en politiek leven van zijn dorp en zijn gemeente. Begonnen als lid van de R.K.J.B. in de sport vele jaren betrokken bij S.V.S.O.S. en toen de familie Wijten-van Dijk kinderen kreeg doorgegroeid naar het Oudercomité van de Basisschool, het Bestuur van de Scholenstichting, het Oranjecomité, het Sint Nicolaascomité, het Jeugdvakantiewerk. In de meeste gevallen was hij daarbij oprichter en vooral voorzitter of bestuurder. In al die verenigingen een gedreven en eerlijk bestuurder.

Daarnaast ging zijn interesse ook uit naar andere onderdelen, zoals de Biestse Jagersvereniging en de parochie, waar hij deeluitmaakte van het zangkoor en de parochieraad. Hij was de regent bij de Afdeling Biest, de Gement, die het regentschap democratiseerde. En toen Burgemeester d’Hondt bij zijn kennismakingsbezoek aan de Biest aangaf behoefte te hebben aan een klankbord, was Jos er weer als haantje de voorste bij en was binnen een maand het Belangenorgaan Biest-Houtakker opgericht en ingevuld.

Jos zijn politieke belangstelling ontstond op jonge leeftijd binnen de KVP en later het CDA, waarvoor hij een groot aantal jaren in de gemeenteraad zat. Ook daarin vervulde hij een zestal jaren als fractievoorzitter een leidersrol. Hij zat daarvoor ook in meerdere raadscommissie en vertegenwoordigde zijn gemeente in het Samenwerkingsverband Midden-Brabant.

De hoofdmoot van zijn arbeidszame leven lag bij de Boerenleenbank, later de

Rabobank. Van kassier aan huis, naar directeur van de Biestse bank en later de wandelende encyclopedie van de Beekse Rabobank.

Na zijn afscheid bij de bank mocht hij van zijn oude directeur Jan Bram, het voorzitterschap van de grootste Hilvarenbeekse vereniging de K.B.O. overnemen. Als laatste verenigingstaak nam hij daarvan in maart 2007 afscheid.

Op zijn kaart staat: een mens wordt in zijn leven beoordeeld op de dingen die hij doet voor anderen en de samenleving. Voor deze beoordeling slaagt Jos ruimschoots. Zie de opsomming, die nog niet eens volledig is op de binnekant van het boekje.

Toen Jos zo’n zeven maanden geleden werd getroffen door het kwaad was hij daarbij heel duidelijk: Ik heb een mooi leven gehad, ik wil niet afglijden in onnodig lijden. Duidelijk angevend wat hij wou, heeft hij de periode tot zijn dood benut om alles wat moest en kon te regelen.

De laatste weken waren weken van afscheid nemen. Zo brachten afgelopen zondag de spelers van SVSOS 1 en hun supporters met de speciale SOS-bus voor zij naar de promotiewedstrijd in Steensel vertrokken een eregroet aan hun erelid Jos Wijten. En Jos zwaaide ze in zijn peignoir in de clubkleuren en voorzien van clubpet en –das uit.

Zaterdagavond was de huiskamer gevuld met Toos, de kinderen en kleinkinderen, die je gelukspoppetjes gaven. Jos zat als Padre Familias fier en trots in het midden, toen Pastoor Barberien hem het sacrament der zieken toediende. In de kamer stond ook een prachtige compositie met witte rozen en kastanjetakken. Een van de kinderen had uitgezoocht dat als Jos een boom zou zijn geweest, hij dan een kastanje zou zijn. Een tamme of een wilde? Een wilde kastanje natuurlijk.

Afgelopen maandag bezochten we Jos een laatste keer. Naast hem een doos met krantenknipsels. Buurtend over dingen, die waren, en buurtend over het moment dat spoedig komen ging. Wij een Biests Regentje, hij nog een beetje daarvan in zijn sap. Gekscherend zeiden we, hier zitten ze dan ´De burgemeester van de Biest´ en ´De pastoor van de Biest´, Peppone en Don Camillo. Heel veel dingen samen gedaan. Gelachen, gehuild en heel hard gewerkt voor de Biest.

Jos je hebt altijd geroepen, dat je 105 zou worden. Ik denk dat je gelijk hebt, want ook al tellen de jaartallen 78 jaar, als je de tropenjaren er bij telt haal je vast diee 105 wel.

Dinsdag ben je vertrokken, zoals je wilde, na van allen afscheid te hebben genomen. Met een glimlach op je gezicht. Ook voor jou zijn de woorden van Kiske Verhoeven, die je zo vaak gebruikte,  ´Ins koomut´ bewaarheid. Op 12 mei 2009 ging je van ons heen. Kijk vanuit hierboven op ons toe en zie dat de Biest blijft oogsten van al wat jij hebt gezaaid!

15 mei 2009

Theo de Graaf