In augustus 2012 beet oud-dorpsgenoot Jeroen van Stratum het spits af met een verslag over zijn avontuurlijke wereldreis (deze zijn overigens nog steeds te volgen op www.zeemuis.wordpress.com).

In deze tweede editie van de rubriek “hoe gaat het toch met…” lezen we meer over hoe het met Erik van Oort en zijn vrouw Angelique gaat. Erik bracht zijn jeugdjaren in Biest-Houtakker door, Angelique is in Haghorst opgegroeid. Vanuit het zonnige Curaçao doet Angelique namens hen verslag:

We zijn in mei 2005 verhuisd. We kunnen ons voorstellen dat sommige zich afvragen waarom. Nou dat is eigenlijk heel eenvoudig, Erik werkte al regelmatig in het buitenland. Hij werkte bij Verautomation en kreeg de mogelijkheid om in Curaçao te gaan werken. Nadat hij daar een kijkje genomen had, beviel het hem wel en ging ik hem achterna. Ik probeerde daar ook een baan te zoeken wat niet meeviel, maar het heeft ons niet weerhouden er voor te gaan. Dus zo werd Curaçao vanaf mei 2005 onze nieuwe thuishaven.

Eigenlijk zouden we voor 2 tot 3 jaar gaan, maar inmiddels wonen we al 8 jaar hier. In het begin was het wennen natuurlijk. Erik had zijn baan als supervisor bij het electrotechnisch bedrijf, dus hij zat snel in zijn ritme. Ik ben gaan lobbyen hier en daar en vond ook al snel een baan, als officemanager bij een psychiatrische begeleide woonvorm.

De eerste paar maanden woonden we in een huis vrij ver achteraf, maar na een paar inbraken kozen we toch voor een woonwijk. We verhuisden naar de wijk “Kwartje”. We hadden daar een superleuke kleurrijke huurwoning, lekker groot, zodat familie en vrienden uit Nederland bij ons konden logeren. We hadden ondertussen ook een hondje gekocht in het asiel. Yvette, ons nichtje uit Diessen hadden we beloofd dat zij de naam mocht verzinnen en zo werd hij Ollie genoemd.

We woonden daar heerlijk, en hadden intussen een tweede hondje erbij, dat na Nieuwjaar bij ons was komen aanlopen. Ollie en Bauer, zoals we deze hond noemden, werden dikke vrienden en zaten achter hagedissen en leguanen aan in de tuin. Het bleef niet bij 2 honden, want toen ik in de knoek (natuurgebied) ging hardlopen vond ik een nest puppies in een doosje. Samen met Erik hebben we de 5 pups meegenomen en ze via de CARF (Curaçao Animal Rescue Foundation) ontwormd. Dankzij mijn mailvrienden hadden ze binnen een paar dagen een nieuw thuis, op één na, die een stukje van haar achterpoot miste. Mankie bleef bij ons. Ollie en Bauer moesten even wennen aan het kleine bolwolletje van 500 gram, maar werden al snel dikke vrienden, waarbij Mankie (een vrouwtje) na verloop van tijd zelfs de baas ging spelen over de twee reuen.

Toen bleek dat we langer dan 3 jaar hier zouden blijven, hebben we een huis gekocht in de woonwijk “Bista Musikal”, dat nog gebouwd moest worden. In april 2010 kregen we de sleutel, en hebben we nog een en ander aangepast aan onze wensen (en ons bezoek uit Nederland). Het was een roze huis en ik heb altijd geroepen nooit in een roze huis te willen wonen. Twee tinten grijs werd het, met een mooie muurschildering.

Onze vrije tijd brengen we vooral sportend door; zwemmen, mountainbiken en hardlopen. We zijn allebei lid van triathlonvereniging TEC (team Endurance Curaçao) en na een training is er niets lekkerder dan even “chillen at the beach”. Maar ook is het vaak hard werken in onze tuin. Onze fruitbomen vragen veel onderhoud, maar we eten er heelijk van. Mijn Hollandse Facebookvrienden zien dat regelmatig.

We krijgen regelmatig bezoek uit Nederland en dat is gezellig. Fijn dat familie en vrienden bij ons kunnen verblijven, en met ons het eiland kunnen verkennen. Er is veel te beleven op Curaçao, echt niet alleen maar zon, zee en strand. Je kunt hier heerlijke wandelingen maken in de zoutpannen en de diverse natuurgebieden. Ook kun je de Christoffelberg beklimmen, een berg die ik al zo’n 10 keer beklommen heb, maar het blijft mooi. Of het scheuren over de Hato-vlakte met een pick-up en de vleermuisgrot bezichtigen. Net als het beoefenen van de diverse watersporten, het moutainbiken of gewoon heerlijk in Willemstad aan de haven op een terrasje zitten.

Nieuwsgierig geworden naar het eiland waar wij ons thuis voelen? Je kunt ons altijd om advies vragen!

Ayo Erik en Angelique